دور و اطراف خودت رو با آدمهای هوشمند و دنیا دیده پر نمی کنی که بهشون بگی چکار کنند یا نکنند، بلکه پر می کنی تا اونها به تو مشورت بدن که چکاری بهتره انجام بدی یا ندی‌. البته این به این معنا نیست که برده آنها بشی. در موقعیت و حیطه کسب و کار هم همینه. باهوش ها رو دور خودت جمع می کنی تا راه بهتری بهت پیشنهاد بدهند نه اینکه مرتب بهشون دستور بدی و تو کارشون دخالت کنی. البته باید ذهن خودت را همیشه به همراه داشته باشی چون حتی باهوش ها هم اشتباه می کنند. از من می شنوی مهم هم نیست که این باهوش ها پرتلاشند یا تنبل و کاهل و سست. چون هرکدام از آنها فایده ای دارند. هوشمندان پرتلاش سعی می کنند هم راه روش بهتر پیدا کنند هم برای نیل به اون تلاش کنند تا تو زودتر به مقصودت برسی و باهوش های تنبل هم حداقل اگر تلاشی نمی کنند حداقلش این هست که راه حلی آسون بهت پیشنهاد می دهند. به قول بیل گیتس من تنبلها رو استخدام می کنم چون برای مشکلات دنبال راه ساده هستند. این از این نشات می گیره که اونها چون حوصله فکر کردن و هزینه زیاد دادن برای مشکل ندارن به کمک هوششون فوری یه راه حل آسونی پیدا و معرفی می کنند. شاید خنده دار باشه ولی اگه کاربردی نبود احتمالا بیل گیتس اونو مورد استفاده قرار نمی داد.