امروز یک خبر بین مابقی اخبار خواندم. آنهم خبر درگذشت کسینجر بود. گفتم این مرد که پنج ماه پیش ۱۰۰ سالش شده بود چه نقشه هایی که برای معادلات دنیا نکشیده بود و منشا بسیاری از درگیری ها یا قرادادهای صلح بین ابرقدرت ها نشده بود. با اینکه دل خوشی از این آدم نداریم ولی یک جمله منصوب به این شخصیت وجود دارد که واقعا جالب و قابل تامل است. این جمله به نظر بسیاری توصیف دنیای سیاست و جنگ های طول تاریخ معاصر بوده است. این مرد که به عنوان دیپلمات جنگ هم معروفه در مورد جنگ های دنیا و سیاست در جنگ این جمله را گفته:" ما در جنگ حتما باید از طرف ضعیف جنگ حمایت کنیم." شاید این جمله کمی تعجب آور باشد و برای بعضی نشان از انسان دوستی و حمایت از مظلوم، ولی نکات زیادی در آن نهفته است. آن هم این‌ ها هستند وقتی از طرف ضعیف جنگ حمایت شود طرف ناخوداگاه بیشتر در برابر طرف قدرتمند مقاومت کرده و جنگ رو به فرسایشی شدن می رود. این فرسایشی شدن با تضعیف هر دو طرف جنگ همراه است چون نه طرف ضعیف تر قادر به شکست طرف قوی تر هست و نه طرف قدرتمند قادر به حذف طرف ضعيف تر. بنابراین هزینه های جنگ و پس از جنگ بالاتر می رود و تخریب ها بیشتر و این به نفع سازندگان مهمات و اسلحه خواهد بود چون میزان فروش آن ها را بالا تر خواهد برد و همینطور هزینه های بازسازی پس از درگیری افزایش پیدا خواهد کرد و تولید و عرضه کنندگان محصولات و خدمات زیربنایی هم با یک بازار پرسود و سفارشات متعدد روبرو و بهره مند خواهند بود. نکته مهمتر این هست که تمام ارائه دهندگان اسلحه و مهمات و خدمات و محصولات زیربنایی اکثرا در کشورهای پیشرفته در غرب مستقرند. خودتان دیگر مابقی ماجرا حدس بزنید.

این آدم در صد سال زندگی خودش یک سیاست مدار قهار بود و سیاستی واقع گرایانه بنا بر منافع ملی کشورش امریکا را دنبال می کرد گرچه اصالتا آلمانی بود. جملات دیگری از وی هستند که به طور واضح سیاست بین المللی را توصیف می کنند. مثل: " قدرت قوی ترین داروی شهوت آور است" و یا اینکه" اخلاقی عمل کردن یک کشور در سیاست خارجی اش آن کشور را به امنیت و کمال نخواهد رساند". حالا با این جملات می شود فهمید که چرا هیچ کشوری در دنیا علی الخصوص ابرقدرت ها به دنبال اخلاقی عمل کردن نیستند و اگر در ظاهر هم اخلاقی صحبت کرده یا موضع گیری کنند، به احتمال قوی یک‌دليل دیگر در پس جملات زیبا نهفته است.

بگذریم،

روز و روزگار خوش